کمانش_کلی_و_موضعی_در_بادبندها
در بادبندها نیز به علت رفتار رفت و برگشتی زلزله، تحت فشار و کشش بودنمداوم بادبند، مقاوم بودن آن را در برابر انواع کمانش می طلبد. و عموما این پدیده در بادبندهایی که اصطلاحا لاغر هستند یعنی طول زیاد یا سطح مقطع کوچک دارند رخ می دهد.
کمانش به طور کلی به دوصورت کمانش کلی و موضعی ممکن است رخ دهد. کمانش کلی عضو یعنی ناپایداری و از بین رفتن عضو تحت اثر تغییر شکل های جانبی زیاد ناشی از نیروها یا تنش های فشاری در کل عضو که گاهاً ممکن است کمانش کلی و کمانش موضعی عضو به صورت همزمان صورت گیرد. کمانش موضعی در اجزای نازک رخ داده و عضو اگر به دلایلی (لنگر خمشی یا نیروی محوری) تحت تنش های فشاری قرار گیرد، ناپایدار شده و کمانش می کند و در نتیجه قسمتی از نیمرخ خاصیت باربری مناسب خود را از دست داده و به این پدیده کمانش موضعی می گویند.
همانطور که در دو تصویر ۱ و ۲ مشاهده کردید تصویر اول کمانش موضعی بود که در بخشی از بادبند و به علت عدم استفاده از لقمه های اتصال رخ داده بود . تصویر دوم نیز کمانش کلی بادبند را در زلزله و به علت لاغر بودن بیش از حد عضو نشان می داد. پس نتیجه می گیریم عضو بادبندی در کل طول خود نباید لاغر باشد؛ همچنین ضمن الزامی بودن استفاده از لقمه ها در فواصل معین این فواصل به گونه ای طراحی شود که بادبند در حدفاصل بین دو لقمه نیز لاغر نباشد و کمانش صورت نگیرد.
